ONTE FOI UN DÍA BEN DURO PERO HOXE...

                                                                   ESTAMOS FELICES!!!

FELICES PORQUE FINALMENTE MINCHIÑAS PARECE RESISTIR

 

Onte foi un día difícil pois houbo que retirar algúns poliños que non resistiron e, mesmo axudar a nacer a outros que o estaban tendo complicado. Dous deles fóronse recuperando pero estiveron separados dos outros que xa se moven con moita soltura.

Xusto ás 2, cando rematamos a clase, naceu Minchiñas, a segunda quica. Que peniña daba! Levoulle un montón soltarse da cáscara. Jessica e eu estivemos moi pendentes. Estaba totalmente deshidratada. Puxémoslle auga na incubadora e bebía sen parar. Xa pola tarde, metémolo nunha caixiña pequeniña a el soíño, con auga e comida e moi pegadiño ao radiador. Por momentos parecía que revivía...

Como era mércores, e temos actividades pola tarde, recibimos un montón de visitas na aula: mamás, amizades, tías... Todo o mundo coincidía en que os dous pitiños que naceran de mañá ían ben pero... Minchiñas (hoxe bautizámolo así porque é moi pequeniño) estaba feble. 

Os outros 5 xa se entendían ben e quedaron na mesma caixa. O outro pasou a noite el soíño.

Mais... hoxe cando chegamos, todos andabamos preocupados polo que pasaría... E houbo sorte! Todos estaban estupendamente. Agora, Minchiñas xa está na caixa cos maiores e parece que se vai integrando, buscando a caloriña dos irmáns e escapando deles tamén... Ha, ha! 

Xa temos unha gran familia!!!!!!!!!!!!!!!